دلم خیلی گرفته نمیدونم از خودم و زندگي چی میخوام؟

میخوام خودمو بشناسم. خدارو بشناسم اما چجوری؟ باید کجا برم؟ باید بشینم با یه آدم مذهبی حرف بزنم با یک روشن فکر؟ از هردوطرف کارها و اشتباهاتی دیدم که واقعا نمیدونم باید به کدوم طرف اعتماد کنم.

از یه طرف افراد مذهبی میبینم که کارایی انجام میدن با عقل نمیخونه مثلا مرده مذهبی میره سراغ ازدواج موقت وقتی میگی چرا کلی دلیل و برهان بیخود میاره که خودشو تبرئه کنه اما وقتی به یه جوون میرسه که دوست دختر داره کلی جوون بد بختو نصیحت میکنه( حالا چه با حرف چه با کتک) که دیگه طرف این کارا نره. قرآن رو عربی بدون اشکال و با صدای قشنگ میخونه اما تاحالا یه بار هم معنیشو نخونده مگه قرآن واسه هدایت آدما نیست؟ ما هم که عرب نیستیم بفهمیم چی میگه باید معنشو بخونیم یا کلی کارای دیگه که اگه بخوام بگم خیلی پستم طولانی میشه

از یه طرف دیگه افراد روشن فکر که فقط خودشون و حقوق مادی آدما واسشون مهمه و حتی بعضیاشون اونطوری که باید خدا رو قبول ندارن حتی جدیدا مد شده هرکی اماما و پیغمبرا رو نادیده بگیره دیگه خیلی حالیشه اعتقادات افراد واسشون اهمیتی نداره

مذهبی ها خیلی سخت میگیرن روشن فکرا خیلی آسون . اما به نظر من هیچکدوم خداشناس واقعی نیستن. من میخوام خدای خودمو بشناسم اما به نظرم هیچ کدوم از این دو دسته ذات خدا رو نمیشناسن یا به قول شعری که چند تا پست قبل گذاشتم میگن :کج گشودی دست سنگت میکند/کج نهادی پای لنگت میکند یا اینکه امید واهی به بخشندگی خدایی دارن که درست حسابس خودشو قبول ندارن 

 سر یه دوراهی موندم که باید به حرف کدوم گوش بدم درحالی که عقلم نمیتونه دلایل هیچ کدوم از دو دسته رو قبول کنه

خودمم موندم که چیکار کنم دیروز تو حرم فقط از خدا خواستم که راه شناخت خودشو و اسلام واقعی رو بهم نشون بده فقط امیدوارم دعام مستجاب بشه